Serbest kaldığınızda ilk fark ettiğiniz gözlerinizin artık duvarlara, parmaklıklara ve bölmelere rast gelmemesidir. Bakışlarınız dikenli tele çarpmadan dolanabilir ve gökyüzünü görebilirsiniz. Hem adımlarınız artık sayılı değildir. Avlu duvarına kadar yirmi, yirmi de hücrenize dönüşte. Şüphesiz benim kendi durumumda avlunun duvarları evimden bir kilometre uzağa kadar genişlemişti ve partnerimle herhangi bir temas kurmama izin verilmiyordu.
Ama yine de, karşısında serbest bırakılışımın bir yaşam koşulu olarak bize dayattıkları korku ve adaletsizliğe karşı sadece ilk zafer olduğunu hissediyorum.
Yunanistan’ın her köşesinde gelişen dinamik çok biçimli dayanışma hareketi, tarihin sadece yöneticiler tarafından değil aynı zamanda isyancılar tarafından da yazıldığını anlamam için bana kuvvet ve iyimserlik vermeseydi bunların hiçbiri gerçekleşmeyecekti.
İktidardaki muktedirliğin terörünü kıran bilenen ve bilinmeyen tüm yoldaşlara büyük teşekkürler.
Nikaia General Hastanesi’ndeki tüm doktorlara ve özellikle de ilk andan itibaren beni sıcakça ve diğerkâmca destekleyen Spyros Sakkas ve Olga Kosmopoulou’ya çok teşekkürler.
Elbette hapishanede ve soğuk hücrelerde, ardımda kalanları unutmuyorum… Her zaman onların yanında olacağım ve tekrar buluşana dek paylaştığımız her anın değerini bileceğim.
Çünkü hapishaneler olduğu sürece hiç kimse özgür olamaz.
TÜM SİYASİ TUTUKLULARA ÖZGÜRLÜK!
HÜCRELERDEKİLERE ÖZGÜRLÜK!
Evi Statiri
Çeviri: Fraksiyon
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder